Pomoc to udokumentowane lub poświadczone zabronione przez prawo niemieckie świadome, czynne i pozytywne działania podjęte na rzecz wyodrębnionej prawem ludności żydowskiej. Aby uznać dany czyn za pomoc, musi być spełniony warunek jego wymiernej efektywności, tzn. działanie musi prowadzić do konkretnego rezultatu, tj. poprawy sytuacji, w której znajdowała się dana osoba, zanim nadeszła pomoc. W tym ujęciu mieszczą się zatem: ukrywanie, zorganizowanie lub pośredniczenie w znalezieniu kryjówki, dostarczanie żywności, pieniędzy, medykamentów oraz odzieży ukrywającym się i do getta, przekazywanie korespondencji do getta i na „aryjską stronę”, zorganizowanie ucieczki z getta, organizowanie nielegalnego przerzutu za granicę, wyrabianie fałszywych dokumentów i utrzymywanie kontaktu z żydowskim ruchem oporu.

Pod pojęciem represji rozumie się działania organów władzy wojskowej i cywilnej III Rzeszy (w tym przede wszystkim sądów i prokuratury, organów policji i służb bezpieczeństwa) przy współudziale partii nazistowskiej i jej organizacji afiliowanych i kolaboracyjnych oraz innych osób i organizacji wobec tych, którzy naruszyli uregulowane okupacyjnym prawem zasady kontaktowania się z ludnością żydowską.
W tej definicji mieszczą się następujące formy represji:

• sankcje karne, cywilne i administracyjne określone w wyniku postępowania organów wymiaru sprawiedliwości
• umyślne pozbawienie życia i wolności
• znęcanie fizyczne i psychiczne
• pozbawienie, uszkodzenie lub zniszczenie mienia.